Obraz Serafina

Usiedli na ławeczce, on i ona starowina
Patrzą na Uniwersytet, obiekt ich młodości
Wyglądają jakby zeszli z ram obrazu Serafina
I w jesiennym słońcu wspominają o dawnej miłości

Złoto czerwonych liści jesień się pozbywa
Ścielą się one pod nogami staruszków obficie
I tak jak umiera jesień w przyrodzie
Tak kończy się ich życie